Column 65: Kunstgras

De groten der aarde in de voetbalwereld sjotten hun eerste ballen vaak op straat of op dorre veldjes waar je met een vergrootglas op zoek moest naar een groen sprietje gras. Onze kinderen zijn het anders gewoon. Op straat voetballen kan op de meeste plaatsen al lang niet meer, want zelfs binnen de bebouwde kom sjezen af en toe auto's voorbij die in de illusie leven dat ze op een racecircuit rijden. De meeste achtertuinen zijn wel rijkelijk van gras voorzien en op heel wat plaatsen beschikt die tuin ook over een goal. Zo ook bij ons.

Maar écht voetballen, dat doen de kinderen bij een voetbalclub. En ook hier zijn er velden waar gras op groeit. Op het ene veld is dat al wat groener dan op het andere, maar gras staat er. Of stond er. Althans op het A-plein van twee van de voetbalclubs in onze gemeente. Want zeer binnenkort beschikken zowel voetbalclub Houthalen VV als Helson over een heus kunstgrasveld. Eigenlijk moest dat er een jaar geleden al liggen, maar in laatste instantie liep er iets mis en werd de aanleg met een jaar uitgesteld. Tot grote ergernis van de besturen van beide clubs. Maar nu zijn de werken dus in volle gang. En zo'n kunstgrasveld aanleggen blijkt een hele onderneming. Niks zaadjes zaaien op een omgeploegd veld en wachten tot er groene sprietjes verschijnen. Eerst werden de velden helemaal afgegraven. Vrachtwagens reden begin juli een hele dag lang constant af en aan met volgeladen bakken zand.  En dan werd het zand bedekt met een dikke laag kiezel. Nu is het nog wachten op de afwerking, het gras dus. Kunstgras. Dat niet gemaaid of beregend moet worden.

Hoewel ik heel erg van echt gras houd, moet ik toch toegeven dat ik ook wel de voordelen inzie van zo'n kunstgrasveld. Het feit dat het niet gemaaid of beregend moet worden, laat mij persoonlijk natuurlijk koud. Mijn wasmachine zal er echter wel dankbaar om zijn. De andere voetbalmama's zullen het kunnen beamen: in een natte herfst, winter of lente is het altijd heel boeiend om de voetbaltas te legen en in de wasmachine te stoppen. Met een beetje pech hang je zelf van boven tot onder vol modder. Om maar te zwijgen over de frisse geur die bij regenweer uit de voetbaltas met modderige kleren en schoenen opstijgt. Dat zal dus deze winter bij thuismatchen (en wie weet ook bij de trainingen) tot het verleden behoren. Ik zal de modder in ieder geval niet missen.