Column 18: Oude tradities en nieuwe technologieën

Vorige week stelde Apple zijn iPhone 6 voor. En hoewel er heel wat heisa rond gemaakt werd, is de iPhone 6 nog nauwelijks nieuws te noemen. Want met de nieuwe technologieën die zich heden ten dage sneller ontwikkelen dan de snelheid waarmee het licht zich verplaatst, kan weinig ons nog verbazen. Smartphones worden stilaan oud nieuws, want in bijna elk huisgezin heeft er zich al minstens eentje naar binnen gewurmd. En zelfs van een aangekondigd 'slim' horloge trekken we nog nauwelijks onze ogen open. Maar toch zijn nog niet alle nieuwe technologieën zo algemeen bekend.

Zoals de traditie het voorschrijft, vond ook dit jaar op de eerste zondag van september de tractorwijding plaats in Sonnis. Rond het kleine kerkje (dat de rest van het jaar trouwens nauwelijks nog van dienst is) werden een tent, een springkasteel, een zandbak, tafels, stoelen, een podium en ander decor gebouwd voor de feestelijkheden. Terwijl in het kerkje een misviering plaatsvond,  verzamelden heel wat mensen zich achter en naast de hekken in afwachting van de stoet van kindervoertuigen, dieren en tractoren die zich gewillig door de pastoor zouden laten besprenkelen met gewijd water. Er werd reikhalzend uitgekeken naar het kruispunt, alwaar de gewijden in spe zich verzamelden.

Maar plots werden we opgeschrikt door een vreemdsoortig gezoem dat van de andere kant kwam. Alle hoofden draaiden zich naar de bron van het geluid. En daar hing zo'n nieuwe technologie in de lucht te zoemen, zo'n technologie waarover we allen al in de krant hebben gelezen en waarmee we ook op tv of internet al kennismaakten, maar die velen duidelijk nog niet 'in real life' in actie hadden gezien. En hoewel ik meestal nogal te vinden ben voor nieuwe technologieën, moet ik toch toegeven dat dat ding met zijn vier kleine propellertjes dat daar boven onze hoofden hing te zoemen, toch behoorlijk science-fictionachtig aandeed. Voor diegenen die zich enigszins bedreigd voelden door die mini-UFO, werd snel uitgelegd dat het ging om een drone die zou filmen en luchtfoto's maken om de hele wijding vast te leggen op de digitale plaat.

Maar zoals ik al zei, nieuwe technologieën wennen snel, want toen de fietsen, kindertractoren, honden, paarden, tractoren en 700 schapen de revue passeerden, werd dat zoemende ding in de lucht al snel vergeten.

 

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 19/09/2014.

Column 17: 1-septemberkoorts

Na een lange vakantie werd het weer tijd voor actie. Kleuters, kinderen, jongeren en iets minder jonge jongeren (diegenen die aan de andere zijde van de lessenaar moeten staan) voelden al vanaf begin augustus het onvermijdelijke weer broeden. Want zodra de eerste vakantiemaand wordt uitgewuifd, wordt het nieuwe schooljaar alweer stilaan verwelkomd. Winkels puilen uit van boekentassen, pennenzakken, mappen in alle kleuren en formaten. Met de uitstalling van al dat fraais bedenken de kinderen dat er hier en daar wel iets ontbreekt in die werkloze boekentas en ze porren hun ouders dus om deze hoogstnoodzakelijke benodigdheden onverwijld aan te schaffen. En omdat school voor het merendeel van de ouders nog steeds hoog bovenaan het lijstje staat, raken de winkelrekken met schoolspullen leger en leger naarmate de maand augustus vordert. Maar wanneer het einde van augustus nadert, breekt de koorts pas echt los. Ineens lijkt er nog vanalles te ontbreken. Niet alleen in de boekentas, maar ook in de kleerkast. Want traditioneel worden heel wat kindjes in het nieuw gezet voor de eerste schooldag. En traditioneel is er in de laatste twee weken al heel wat bedrijvigheid in de scholen, ook al zijn er dan nog geen leergierige kinderen om te entertainen. Zo bespeurde ik aan 'onze' basisschool in Lillo al regelmatig een auto van een ijverige inschrijver, een kleuterjuf die de klas ging poetsen en inrichten of een meester die al wat ging voorbereiden, de hele leerkrachtenclan voor de personeelsvergadering in de laatste week. Want ook de meesters en juffen vallen ten prooi aan de 1-september-koorts.

Halverwege de laatste week van die langgerekte vakantie, die helaas in augustus niet zomers en zonnig was, maar drassig en nat (de natste augustus sinds de metingen, blijkbaar), drong de 1-september-koorts zelfs door tot in de diepste regionen van ons gemeentebestuur. Een ploeg werd op pad gestuurd in een oranje vrachtwagentje van de gemeente en aan het uiteinde van de parking, ter hoogte van het speeltuintje achter de school, werden grasmaaier, bosmaaier en ander nuttig materiaal uitgeladen. Nuttig materiaal om het gras en onkruid aan te pakken dat tijdens de vakantie weelderig gegroeid was en de proporties van een mini-jungle had aangenomen.

En zo raakten kinderen, klasjes en ook de parking met speeltuin weer spik en span voor die eerste september, voor de start van alweer een nieuw schooljaar.

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 5 september 2014.