Donkere avond

Zondagavond werd het sinterklaasliedje Zie de maan schijnt door de bomen wel erg actueel in Helchteren. Het bezoek van de Sint aan Ter Dolen kreeg dit jaar namelijk een donker einde, met enkel maneschijn als verlichting. Na een drukke week in het kasteel, waar hij heel wat kinderen ontving samen met zijn pieten, viel zondagavond net voor het einde van zijn ‘bezoekuur’ de elektriciteit uit in een groot deel van Helchteren. Een brand in een elektriciteitscabine was de oorzaak. Niet alleen de Sint, maar heel wat straten in Helchteren kwamen zonder elektriciteit te zitten. Zo werd er ook een drukke eetdag in feestzaal ‘De Roepsteen’ verstoord. Zelf heb ik er niets van gemerkt, omdat ik op dat moment niet in de buurt van de donkerte was. Maar ik herinner me dat er een aantal jaren geleden ook bij ons een grote stroomuitval was. Wanneer het precies was, weet ik niet meer. Wat ik aan het doen was, weet ik nog wel: de afwas. Ik was blij dat we in ieder geval al klaar waren met eten, maar de afwas doen bij kaarslicht is ook niet meteen evident. Kaarsen zijn wel gezellig en romantisch, maar vooral als je weet dat je ook nog ergens een lamp kan aansteken als het nodig is. Een beetje griezelig is het toch ook wel. Want als alleen bij je thuis de elektriciteit uitvalt, heb je nog de schijn van de straatlampen buiten. Maar als een hele wijk of meer zonder stroom komt, dan is het echt donker. Pikdonker. Zo zwart als de nacht, zouden ze in een thriller schrijven. Met een beetje geluk met nog een straaltje maneschijn. Als je zo eens een half uurtje zonder elektriciteit zit, weet je weer hoe afhankelijk je ervan bent. Ongelooflijk dat mensen eeuwenlang overleefden zonder enige vorm van stroomvoorziening. Geen licht, geen verwarming, om nog maar te zwijgen van alle luxeartikelen die ons leven tegenwoordig gemakkelijker en/of aangenamer maken. Je kan zelf zingen wanneer de radio het niet meer doet, maar geloof me, in mijn geval is dat niet echt een optie. Tv-kijken mis ik niet zo meteen, maar een boek lezen of een spelletje spelen gaat toch ook wel beter als je het niet bij het licht van een zaklamp of kaars moet doen. Ik was dus destijds heel erg blij toen alles hier in huis begon te piepen en te klikken en zo weer tot leven kwam. Dat half uur leek wel uren geduurd te hebben.

De Sint is al zo oud dat hij de tijden zonder elektriciteit ook nog wel heeft meegemaakt en zijn pieten, die zijn de donkere schoorstenen gewoon. Zij zullen hun mannetje dus wel gestaan hebben zondagavond. Maar op de eetdag zullen ze toch heel gelukkig geweest zijn toen de elektriciteit het weer deed. Ik kan me voorstellen dat een minuut in zo’n geval geen 60, maar 600 seconden lijkt te tellen.

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 24/10/2017.

Gevaar in het bos

Niets zo gezond en relaxerend als een heerlijke boswandeling in de herfst. Iedereen trekt in de herfst wel eens het bos in, vermoed ik, om te genieten van die heerlijke kleurenpracht in de bomen en het geluid van de knisperende, bruine bladeren onder je voeten. Even ontspannend als een bezoekje aan de wellness en een pak goedkoper. Maar als we de media moeten geloven (en onze eigen ogen tegenwoordig ook), zou de ontspannende wandeling ook wel eens een zeer avontuurlijke en zelfs gevaarlijke wandeling kunnen worden. Geen halloweenspoken nodig om je angst aan te jagen in het bos. Zoals we al veel langer weten, neemt de populatie aan everzwijnen op ongeziene wijze toe in onze regio. Op de grens van Zolder en Houthalen zie je al jaren sporen in het bos van omgewoelde aarde. Maar op dit moment hoef je maar in de voortuinen en naast de straten te kijken om de sporen te zien. De wilde varkens hebben hun terrein al van het bos naar de aangrenzende straten verlegd. Toen ik als kind ging wandelen in het Wild- en wandelpark Molenheide, grapten de volwassenen wel eens dat er een everzwijn ontsnapt was, als ze iets hoorden ritselen in de struiken. En de minder dapperen onder ons trokken al bleek weg bij het idee alleen. Maar de grapjes van toen zijn intussen meer dan realiteit. Vorige week nog schoten jagers in Hechtel-Eksel maar liefst 56 dieren dood tijdens één enkele klopjacht. En dat er nog een heleboel meer in onze contreien rondwaren, dat lijdt geen twijfel.

Maar niet alleen de wilde varkens zorgen voor gevaar in het bos. Het gevaar schuilt in een nog veel kleiner hoekje. De herfst is ook de periode waarin de paddenstoelen – jawel – als paddenstoelen uit de grond schieten. En heel wat mensen vinden het wel leuk om die paddenstoelen te plukken en daarna ook op te eten. Ik heb het nooit zo begrepen gehad op het eten van dingen waarvan ik niet zeker ben of ze wel eetbaar zijn. Sinds ik echter een thriller van Anja Feliers gelezen heb waarin een wraakzuchtige dame een man vergiftigt met een paddenstoelensoort die sprekend op de champignon lijkt, waag ik het zeker niet meer. Maar niet iedereen schijnt zo voorzichtig te zijn als ik, zeker nu het dit jaar een topjaar voor paddenstoelen blijkt te zijn: het beste jaar sinds 1976, volgens een paddenstoeldeskundige in deze krant. Omdat je ongeveer een half leven nodig hebt om het onderscheid tussen al die verschillende kabouterhuisjes te leren kennen (en zeker om te weten welke je mag opeten), is er zelfs beslist om boetes uit te schrijven voor wie de regels toch aan zijn laars lapt. Paddenstoelen plukken kan je duur te staan komen, met boetes van 100 tot zelfs 50 000 euro. Best toch maar een bakje zeker eetbare champignons in de supermarkt kopen dus…

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 10/10/2017.