Column 28: Carnaval

Dat er in Houthalen een carnavalsstoet door de straten trok, kan ik mij eerlijk gezegd niet meer herinneren. Maar als ik in de diepste archieven van mijn geheugen ga graven, meen ik mij wel te herinneren als kind ooit langs de Kazernelaan in Helchteren gestaan te hebben, kijkend naar een bonte stoet wagens met verklede mensen die wild snoep in het rond strooiden. Maar zoals ik al zei, dat is bijzonder lang geleden. Ik vermoed dat het in de tijd was dat ik zo oud was als mijn kinderen nu.

Hoewel onze gemeente nog wel over een carnavalsvereniging beschikt, leeft carnaval toch niet echt in onze gemeente. Toch niet zoals in andere delen van onze provincie, of zoals net over de Nederlandse grens, waar op dit moment ongeveer alle gevels rood - geel - groen kleuren met ballonnen, vlaggen, sjaals en andere ornamenten. In deze periode kom je er op straat regelmatig volwassenen tegen die er net iets anders uitzien dan 'normaal'. Mannen in vrouwenkleren, clowns, beren, indianen en ander fraais. Maar in onze gemeente zal je dat dus niet snel tegenkomen, toch niet bij de volwassenen in ieder geval. Want de kinderen, die gaan ook in onze gemeente helemaal op in het carnavalgebeuren.

De laatste week voor de krokusvakantie, die traditioneel ook altijd de carnavalsvakantie is, staat op school ook helemaal in het teken van carnaval. Voor de kinderen van de lagere school van Lillo was enkel de laatste vrijdag een carnavalsdag, waarop alle kinderen verkleed in de klas mochten zitten en het beste van zichzelf mochten geven op een talentenshow. Voor de kleuters was het zelfs een hele week carnaval. En met zelf nog een kleuter in huis, mocht ik mijn creativiteit bovenhalen. Op maandag was er een gek hoofddeksel vereist (dat viel nog mee), op dinsdag gekke schoenen (strikjes aanbrengen ging ook nog wel), op woensdag was het de beurt aan een gekke neus (van een neus een vlinder maken bleek moeilijker dan gedacht). Donderdag hadden de kleuters dan hun carnavalsdag met het thema circus. Alle clowntjes, goochelaars, tijgertjes, koorddanseressen,... werden uitgenodigd voor een echte circusshow. Op vrijdag was er dan nog eens een omgekeerde dag, waarbij de kleuters hun gewone kleren mochten aandoen, maar dan wel achterstevoren of binnenstebuiten. En 's avonds organiseerde de ouderraad zelfs een echt carnavalsfeestje voor de kinderen en de ouders. Vermomd met gekke kleren en bedekt met make-up huppelden de kinderen goedgemutst de vakantie in, maar de carnavalkleren worden nog niet opgeborgen. Want stoet of geen stoet, thuis gaat de carnavalsgekte gewoon door.

Verschenen in Het Belang van Limburg/Houthalen-Helchteren op 20 februari 2015.

Column 27: Sneeuwpret

We hadden er in de kerstvakantie al eens van kunnen proeven, maar op de derde zaterdag van het nieuwe jaar was het nog eens zo ver. Op die bewuste zaterdag in de vroege ochtend scheurde het hemeldek open en dwarrelden duizenden, zoniet miljoenen helderwitte vlokjes naar beneden. Een prachtig tafereel om het ontbijt te decoreren, vooral als je weet dat je niet direct met de auto de besneeuwde (en spiegelgladde) weg op moet. Al snel toverden de vlokjes de daken, de tuinen, de straten om in een donzig wit sneeuwtapijt.

Toen het wit zo dik gevallen was dat er geen grassprietje meer te bekennen was, werd de slee van stal (of uit de garage, als je wil) gehaald en werd papa ervoor gespannen. De tocht ging het bos in, waar het pad overdekt werd door sprookjesachtige, met sneeuw bedekte takken.

Bij thuiskomst was er nog heel wat sneeuw voor andere sneeuwpret. Er werden sneeuwballen gegooid en een sneeuwman gebouwd. En dat het 'goede sneeuw' was, dat mocht blijken uit de reusachtige sneeuwmannen die overal in onze straat (en ver daarbuiten) als paddenstoelen uit de grond rezen. Toen bijna alle sneeuw verdwenen was, werden heel wat voortuinen nog getooid met stukken sneeuwman, die maar niet wilden smelten. Er is één of andere oude volkswijsheid die zegt dat die sneeuw die maar niet wil smelten, wacht op nieuwe sneeuw. En ja hoor, afgelopen week dwarrelde er alweer sneeuw uit de lucht. En hoewel deze poedersneeuw zich minder leende voor het bouwen van een sneeuwman, genoten de kinderen met volle teugen van de nieuwe sneeuw.

Er was maar één minpuntje aan de sneeuw, in combinatie met het natte weer van december en januari. Hier zat een fervente zevenjarige voetballer te popelen om nog eens een 'matchke' te gaan spelen. Want match na match van het jeugdvoetbal werd afgelast vanwege het slechte weer. Zelfs trainingen konden vaak niet doorgaan. Gelukkig zijn er creatieve oplossingen, zoals in de achtertuin een besneeuwde bal in een besneeuwde goal trappen met sneeuwlaarzen aan. Want ook dat is sneeuwpret.

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 6/2/2015.