Vurig pinksterweekend

Ergens heel ver weg in een schuifje in mijn geheugen meende ik iets terug te vinden van ‘vurige tongen’ bij de feestdag Pinksteren. Gelukkig bestaat er tegenwoordig zoiets als Google en Wikipedia en moest ik dus niet op zoek naar een exemplaar van de Bijbel. Pinksteren blijkt inderdaad iets te maken te hebben met vurige tongen. Het was een nogal ingewikkeld verhaal met de dood van Jezus, het opstijgen naar de hemel, het verrijzen, het opnieuw naar de hemel gaan bij Hemelvaart en ten slotte de neerdaling van de Heilige Geest op de apostelen bij Pinksteren: en die projecteerde vurige tongen op de apostelen. Nu ik jullie weer op de hoogte heb gebracht van de reden van onze zonnige, vrije pinkstermaandag, kan ik terug overschakelen op de actualiteit. Want hoewel er geen tongen aan te pas kwamen, was het toch een vurig weekend in onze gemeente. Al vrij vroeg op zondag postte onze burgemeester op Facebook dat er brand was op het schietterrein in onze gemeente en op het grondgebied van Meeuwen-Gruitrode. De rook kon voor geurhinder zorgen op verschillende plaatsen in de gemeente, o.a. aan De Plas, waar net nu tienduizenden mensen samen waren voor het dancefestival XO (Extrema Outdoor voor de niet-ingewijden). Het was dus alle hens aan dek, in de eerste plaats voor de heide die weer voor een groot stuk in vlammen opging, maar daarnaast wellicht ook zeker voor al die dansende mensen rond het water in Kelchterhoef. Op een vurig danceweekend hadden ze wellicht gehoopt, maar niet op zo’n letterlijke manier.

Achteraf bleek dat er over een afstand van 3 kilometer op het schietterrein maar liefst 18 brandhaarden werden gevonden. Ik meende mij te herinneren dat er ooit een brandend konijn de oorzaak was van een grote heidebrand op het schietterrein. Daar moest ik onmiddellijk aan denken toen ik hoorde hoeveel brandhaarden hier waren. Ik zocht het even op en wat bleek? Inderdaad: in 1997 zette een brandend konijn de heide in lichterlaaie, aldus TVL. Maar dat konijn was het slachtoffer van een schietoefening: het werd geraakt, vloog in brand en zette in zijn vlucht een enorm stuk heide in brand. Dit keer zou er echter van een brandend konijn of ander vluchtend dier geen sprake zijn. Er waren zondag immers geen schietoefeningen. Het leger, de politie en het gerecht houden volgens de krant rekening met kwaad opzet.  Wat jammer dat dat zelfs maar tot de mogelijkheden behoort. Want waar je een vuurtje aansteekt, dat weet je, maar waar en hoe snel het stopt, dat weet je nooit. Vraag maar aan mensen die ooit het slachtoffer werden van een bosbrand.

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 25 mei 2018.

Kermis, koers en communie

Het eerste weekend van mei was een waar feestweekend in onze gemeente. Een beetje jammer bijna dat er zoveel tegelijk gebeurde. In Houthalen-Centrum streek één van de eerste dagen van mei de kermis neer. De kermis baadde het hele weekend onder een stralende zon en eindigde maandagavond met een avondmarkt. Gezien het heerlijke weer besloten we om met het hele gezin op de fiets te springen om eens over de markt te struinen en met de kinderen een bezoekje aan de kermis te brengen. We waren duidelijk niet de enigen die dat idee hadden. Je kon over de koppen lopen tussen de marktkramen en de terrasjes zaten stampvol. Maar het was gezellig. Dat moet gezegd. Mede dankzij het fantastische weer, uiteraard.

Ook elders in de gemeente was er reden tot feesten. Voor het eerst vond de Trofee Maarten Wynants een heel weekend plaats: twee dagen koers. Op zaterdag had ik werkverplichtingen en op zondag mocht ik naar het communiefeest van mijn petekindje, dus van de koers heb ik dit jaar jammer genoeg niet veel meegekregen, behalve de omleiding dan… Ik moest zowel zaterdag als zondag het parcours passeren, dus twee dagen koers betekende voor mij dit jaar ook twee keer omleiding, zonder de koers te zien. Mijn man en de kinderen gingen er wel heen op zaterdag. Ze supporterden voor de juniores, keken naar de gentlemanskoers en keerden na de start van de inwonerskoers huiswaarts. En ze sponsorden tussendoor de lokale horeca. De kinderen gingen helemaal op in het hele koersgebeuren.

Op zondag kregen we van de koers ook niet meer mee dan de omleiding, aangezien mijn petekindje zondag haar eerste communie deed. Op het middaguur zakte pastoor André af naar ons kleine Lillo om de mis voor te gaan. Zoals gewoonlijk deed hij dat met veel schwung. Ook van de familieleden werd op zijn minst een kleine inbreng verwacht in de viering. En als het publiek wat al te passief overkwam, zorgde pastoor André wel dat daar verandering in kwam. Daardoor en door het vele voorbereidingswerk van de juffen, mochten wij naar een mooie viering kijken. En de communicantjes straalden op de dag waarnaar ze zo lang hadden uitgekeken. Heerlijk toch om die kinderen met volle teugen te zien genieten van de liedjes, tekstjes en toneeltjes waarop ze al die weken geoefend hadden. De fierheid droop van hun gezichtjes.

Aan zowel de koers als de communie gingen ongetwijfeld vele weken (zoniet maanden) voorbereiding vooraf en op een zucht was het weer voorbij. Maar de mooie herinneringen gaan nog lang mee.

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 11 mei 2018.

Naar buiten!

Deze week was het lente. Even leek het alsof we rechtstreeks van de winter in de zomer beland waren. Van vriestemperaturen net voor de paasvakantie gingen we meteen naar dertig graden in de week na de paasvakantie. Wie een vakantie naar Spanje of een ander zuiders oord geboekt had, was eraan voor de moeite: de temperaturen hier waren hoger dan die aan de zonnige costa’s.

Ze hadden dus geen betere week kunnen kiezen voor de buitenspeeldag. Op woensdag 18 april werden in heel Vlaanderen in de namiddag alle kinderzenders zwart en werden alle kinderen opgeroepen om aan een of andere buitenactiviteit deel te nemen. Heel wat gemeenten organiseerden een evenement om die kinderen naar buiten te lokken. Heel moeilijk kan dat niet geweest zijn met dit stralende zomerweer in de vroege lente. Voor onze gemeente vond het evenement zoals gewoonlijk plaats op het domein van Kelchterhoef, waar meer dan 400 kinderen opdaagden om in het bos te spelen of op één van de attracties op de evenementenwei te springen. Ook het Houthalense bedrijf JBC deed een serieuze duit in het zakje met een ongeziene stunt: alle 130 winkels gingen die woensdagnamiddag dicht, zodat de personeelsleden de kans hadden om op deze prachtige lentedag met hun kinderen buiten te spelen. Wat de personeelsleden zonder kinderen moesten doen, was niet helemaal duidelijk, maar er zal wellicht niemand rouwig om geweest zijn dat ze die namiddag een terrasje konden doen of een ijsje likken. Op de Facebookpagina van onze gemeente werd al aangekondigd dat de zon voor de buitenspeeldag van volgend jaar ook al besteld is, maar om het weer van dit jaar te evenaren, zullen ze toch straf uit de hoek moeten komen. Er zullen veel eieren naar de Clarissen gebracht moeten worden…

Ook voor andere evenementen hadden de weergoden goed hun best gedaan. De officiële heropening van het ontmoetingscentrum in Lillo vond zondagnamiddag plaats onder een stralende zon (op een kort onweertje na). Heel wat wandelaars tekenden present voor de erfgoedwandeling door Lillo, waarna ze plaatsnamen op het pop-upterras in afwachting van de burgemeester en de gratis receptie. De frisse pintjes zullen die namiddag wellicht dubbel zo goed gesmaakt hebben als in minder tropische omstandigheden.

En voor de kinderen was het voor de tweede keer in een week hoogdag met het Internationaal Kinderfeest aan het Casino in Meulenberg. Er waren heel wat workshops binnen, maar ook buiten onder een stralend blauwe hemel konden de kinderen zich uitleven op kermisattracties, springkastelen… En de ouders, die konden genieten van een hapje en een drankje op het geïmproviseerde terras.

Na een geslaagd zomers weekend vielen we dan deze week terug op een eerder normale lenteweek, maar het voordeel is dat de belofte van nog meer heerlijke dagen in de lucht hangt.

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 27 april 2018.

Pasen op verplaatsing

Pasen valt in de paasvakantie. Nogal wiedes. Maar dit jaar betekende dat dat wij ook effectief op vakantie waren op paaszondag. De kinderen waren daar niet meteen zo gelukkig mee, want zouden de paashaas en de klokken de weg wel vinden naar onze bestemming? Onze dochter besloot dus een beleefd briefje achter te laten op de keukentafel met ons tijdelijk verblijfsadres, zodat de paashaas op zijn prospectieronde de klokken in de juiste richting kon wijzen. En kijk, het lukte, want op de ochtend van Pasen lagen er chocolade eieren en ander paaslekkers op onze vakantiebestemming.

Er was echter nog een reden waarom onze kinderen niet zo gelukkig waren dat we met Pasen niet in het land (of tenminste in Lillo) waren. Want in het paasweekend is er voor de kinderen hét evenement van het jaar in ons gehuchtje: Lillo kermis. Er staan pakweg 3 of 4 kermiskramen, maar toch vinden de kinderen het altijd een hele belevenis dat op een paar honderd meter van ons huis kermis staat, waar we nota bene te voet naartoe kunnen. Maar dit jaar konden we daar niet naartoe dus. Ze zullen nu moeten wachten op het eerstvolgende evenement in Lillo, dat gelukkig voor hen niet al te lang op zich laat wachten. Eind deze maand is het namelijk al zo ver. Op Erfgoeddag (zondag 22 april) organiseert de vzw Ontmoetingscentrum Lillo ‘Samen in Lillo’, waarbij het vernieuwde ontmoetingscentrum officieel heropend zal worden. Maar er zijn ook een heel aantal activiteiten voorzien, zoals een erfgoedwandeling door Lillo, een optreden van de harmonie, een demonstratie van de hondendressuur en je kan infostands van alle plaatselijke verenigingen bezoeken. En er is ook aan de kinderen gedacht, want die kunnen de tijd vullen met volksspelen en op een springkasteel. Ook de hongerigen en dorstigen werden  niet vergeten, want Okra zorgt de hele namiddag voor koffie en gebak. En wie liever een frisse pint heeft, kan die ongetwijfeld ook krijgen.

Voor wie Lillo een verre onbekende is en geen intentie heeft om daar verandering in te brengen, zijn er elders in Houthalen ook nog activiteiten voor deze Erfgoeddag. In de oude pastorij in Houthalen kan je immers terecht voor een tentoonstelling over de Grote Baan en de Noord-Zuidverbinding. In het NAC is er een tentoonstelling over Jos Tysmans aan het IJzerfront. Geen nood als je op Erfgoeddag niet overal geraakt, want beide tentoonstellingen zijn ook achteraf nog te bezoeken.

Ik weet alvast wat gedaan die zondag…

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 13/04/2018.