Prinsesje voor één dag

Vorig jaar kon ik nog meemaken hoe twee van onze buurgezinnen zich weken vooraf druk maakten om de eerste communie van hun kinderen, dit jaar waren wij zelf aan de beurt. Onze kleinste was klaar om haar eerste hostie te ontvangen. Zoals gebruikelijk, denk ik, startten de voorbereidingen ongeveer een half jaar op voorhand met de aankoop van een communiekleedje. Of die aankoop op dat moment al hoogstnoodzakelijk was, durf ik niet beweren, maar vanaf dat moment werden we wel al om de oren gegooid met brochures, folders, kaartjes en andere promotiemiddelen om het feest voor te bereiden. Ik ontving zelfs een glossy tijdschrift met een heuse planner, om te zorgen dat we zeker niet te laat zouden zijn met de aankoop van het communiekleedje, het boeken van een zaal en/of traiteur, een fotoshoot organiseren en andere zaken die blijkbaar onmisbaar zijn voor een communiefeest (en grondig gepland moeten worden). Het leek mij alsof er voor een communiefeest meer planning nodig was dan destijds voor onze bruiloft.

Gelukkig zijn mijn man en ik wel in staat om dit alles met een korreltje zout te nemen. Maar onze meid wou op het feest van haar eerste communie een prinsesje voor een dag zijn en daar hoort natuurlijk een prinsessenkleedje bij, dus dat kleedje hebben we een half jaar geleden dan toch al maar aangeschaft. Zonder een al te strikte planning geraakten ook de andere noodzakelijkheden in orde tegen de grote dag. Onze prinses was al weken vooraf aan het aftellen hoeveel nachtjes ze nog moest slapen voor haar feest. De laatste week bereikte de spanning een hoogtepunt, want met elke dag oefenen in de kerk werd die eerste communie wel heel echt.

Van ouders van andere parochies hoor ik al jaren dat de school zich nog weinig aantrekt van de communie. In de school van mijn kinderen wordt de viering echter nog volledig gedragen door de school, en meer bepaald door de juffen van het eerste leerjaar. Maanden vooraf zijn ze al bezig met knutselideetjes, liedjes kiezen, de viering voorbereiden, … Net zoals enkele jaren geleden bij mijn zoon keken de kinderen reikhalzend uit naar de viering, terwijl de viering op de meeste plaatsen eerder een bijkomstigheid is; het feest en de cadeautjes, dat is waar alles om draait. Maar bij ons mogen de kinderen ongeveer alles zelf doen in de viering: lezen, toneeltjes, zingen, onder het wakend oog van de juffen en de parochieassistente, en onder de begeleiding van een pastoor die er goed de sfeer wist in te brengen. Als alle misvieringen er zo aan toe gingen, zaten de kerken wellicht een heel stuk voller.

Zondag 21 mei was het dan eindelijk zo ver. Onze prinses straalde tijdens de viering, want show en in de belangstelling staan vindt ze stiekem toch wel heel leuk. En de andere kinderen straalden mee. Na een prachtige viering volgde een prachtig feest, dat ze zich hopelijk nog lang zal herinneren.

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 26 mei 2017.