Een addertje onder het gras

Er zit een addertje onder het gras in de voetbalwereld. Het is te zeggen: het is eigenlijk niet onder het gras, maar in het gras. In het kunstgras om precies te zijn. En het is geen slang, maar wel giftig. De rubberkorreltjes die in het kunstgras worden gestrooid, blijken immers toxisch. Er deden al langer geruchten de ronde, maar deze krant nam de proef op de som en besloot de zaak uit te spitten. En na onderzoek bleek dat de rubberkorreltjes inderdaad allesbehalve goed zijn voor de gezondheid.

Jammer, want ik had nochtans afgelopen zomer al in een column mijn vreugde geuit over de aanleg van het kunstgrasveld in Houthalen, waar mijn zoon enkele keren per week de grasmat betreedt. De modderhoeveelheden zijn, zoals verwacht, dit seizoen aanzienlijk verminderd. Mijn wasmachine is er dankbaar om. In ruil kregen we wel elke keer voetbalschoenen vol zwarte korreltjes, maar die waren snel omgekiept en de verdwaalde korreltjes verdwenen in een vingerknip in de stofzuiger. Maar nu gebleken is dat die korreltjes giftig zijn, wil niemand natuurlijk nog dat onze kinderen daarop voetballen. De gemeente Houthalen-Helchteren wilde geen enkel risico nemen en besloot op staande voet alle activiteit op het kunstgrasveld te verbieden. Als ouder van een voetballend kind kan ik daar natuurlijk niets op tegen hebben. Maar voor kleine voetbalclubs is de afgelasting van een heel aantal wedstrijden natuurlijk een serieuze aderlating. Ze dreigen het seizoen af te sluiten met een wel erg magere clubkas. Als het tenminste al geen ‘gat in de begroting’ wordt.

Toch vind ik het nog altijd hallucinant dat dergelijke kunstgrasvelden aangelegd kunnen worden, dat voetballers er maanden of zelfs jaren op kunnen spelen, zonder dat de onderdelen van dat veld gecontroleerd werden. In Limburg alleen al liggen er 21 kunstgrasvelden. Dat wil zeggen dat er in heel België, laat staan in Europa en in de wereld nog heel wat meer liggen. Misschien is de opkomst van dit kunstgras een modetrend, maar er wordt toch al jaren op gevoetbald. Twee zomers geleden al volgde mijn zoon een voetbalkamp op een indoor kunstgrasveld in Genk. En als ik me niet vergis, bracht hij ook toen zwarte korreltjes mee naar huis in zijn schoenen. In een tijd waarin alles uitgebreid getest en gecontroleerd wordt, is het toch ondenkbaar dat de toxiciteit van de korrels (of andere delen van het kunstgras) niet getest werd voor de bewuste korrels gebruikt mochten worden. Maar blijkbaar zijn de korrels toch door de mazen van het net geglipt. De voetbalclubs zijn er in ieder geval vet mee. Het kost nog maar eens een smak geld, geld dat voor betere doeleinden gebruikt had kunnen worden. En hoe ze die korreltjes weer uit het gras gaan vissen, dat wil ik stiekem toch ook wel eens zien. Over een onmogelijke opdracht gesproken…

Verschenen in Het Belang van Limburg/ Houthalen-Helchteren op 17 maart 2017.