U zal het wellicht wel met mij eens zijn: zondag was een
zalig zonnige dag. Niet de laatste dag van de week, maar de eerste dag van een
heerlijke lenteweek. Zaterdag was de zon ook al van de partij, maar werden we
nog geplaagd door een vervelende wind. Zondag ging die echter liggen en was
ineens echt de lente van de partij. Dat vind ik veruit de heerlijkste dagen van
het jaar. Die eerste lentedagen, waarin je voor de eerste keer je armen mag
ontbloten. Wanneer je lange broek bijna te warm lijkt en de moedigen onder ons
het na de koude, donkere winter aandurven hun witte benen (#melkflessen) aan de
buitenwereld te tonen.
Wij begonnen zondag onze luilekkerdag met een echt
lente-ontbijt (dat uiteraard ook had plaatsgevonden als het zondag herfstweer
was geweest). Dit ontbijt werd georganiseerd door de basisschool van Lillo, op
wandelafstand van ons huis. We kuierden dus zondagochtend om 8u fris en monter
met de hele familie richting school, waar een heerlijk uitgebreid ontbijt op
ons wachtte. Niet iedereen was blijkbaar zo fris en monter als wij, want het
was op dat vroege uur nog redelijk rustig. Dat was wellicht te wijten aan de
klok die de nacht ervoor een uurtje vooruit werd gezet. Maar ons kon dat niet
tegenhouden. Wij hebben er in ieder geval volop van genoten: de juffen en het
oudercomité hadden weer goed hun best gedaan om ons te verwennen.
In de namiddag was het dan fase 2 van ons zondagje genieten.
En waarheen kan je beter wandelen bij zulk een prachtig lenteweer dan ergens
waar er ijsjes te krijgen zijn? Gelukkig ligt er een Italiaans ijssalon op
wandelafstand van ons huis. Dus, met de wandelschoenen aan, gingen we er al
voor de tweede keer die dag op uit om iets lekkers te nuttigen. En we waren
duidelijk niet de enigen die zin hadden in een ijsje. Alweer waren wij bij de
vroege vogels, maar na ons vormde zich een ellenlange rij wachtend om een ijsje
te bestellen. Een ijsje dat we verorberden buiten in de prille lentezon. En de
dag eindigen deden we nog eens met iets lekkers. Voor de eerste keer dit jaar
buiten op het terras, op mijn vuile tuinstoelen die de hele winter onder het
afdak doorbrachten. Er werd vluchtig een natte doek overheen gehaald en een tafellaken
over de tafel gegooid. En dan was er pizza. Rechtstreeks uit de kartonnen doos.
Heerlijk!
Zulke zondagen wens ik nog heel veel voor dit jaar. Voor u
en voor mij!
Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 31/03/2017.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten