Meestal zijn de ouders de baas. En meestal is dat maar goed
ook. Maar af en toe mogen ook kinderen eens de baas zijn. Bijvoorbeeld op het
Internationaal Kinderfeest in en rond het Casino in Meulenberg. Hoelang dit
evenement al in Houthalen-Helchteren georganiseerd wordt, weet ik niet precies.
In ieder geval toch al een aantal jaren, want we zijn er ooit met de kinderen
geweest toen ze nog maar ongeveer half zo groot waren als nu. Maar intussen
hebben ze al de leeftijd dat ze er zonder ouders naartoe kunnen (maar nog
steeds wel onder volwassen begeleiding, natuurlijk). Ons dochtertje trok er
afgelopen zondag samen met de KSA heen. Stipt om half 2 pikte een bus hen op
aan de KSA-lokalen. Geen vervoers- of parkeerproblemen voor de ouders dus. En
niet aanschuiven aan attracties of meehelpen met workshops waar je eigenlijk
niet zo goed in bent. Die taak namen de leiders en leidsters van de KSA voor
hun rekening. Ik vind het heerlijk om mijn kinderen te zien spelen, maar ik kan
niet ontkennen dat ik het voor een keertje wel eens leuk vond dat die taak van
mij werd overgenomen.
Het Kinderfeest focust elk jaar op een bepaald thema en dit
jaar was dat thema ‘feest’. Soms kan het leven toch heerlijk eenvoudig zijn.
Want geef nu toe, welk thema past er beter bij een kinderfeest? Alle
activiteiten hadden dus in meerdere of mindere mate te maken met dat thema. Er
waren klassiekers zoals springkastelen en een reuze twister, maar ook meer
uitdagende en minder alledaagse attracties als een levend tafelvoetbalspel, een
worstelwedstrijdje in sumopakken of zelfs space bikes waarbij je jezelf in een
looping kon fietsen. Mijn dochtertje was danig onder de indruk van die laatste
attractie. Maar ze voegde er al heel snel aan toe dat dat toch geen attractie
was die zij had willen doen. Overkop gaan met de fiets was vooral iets om naar
te kijken, niet iets om zelf te doen. Ik kon haar redenering helemaal volgen.
Ik blijf ook liefst met mijn twee voeten (of twee wielen in dit geval) op de
grond.
Net voor vijf uur werden de kinderen weer netjes afgeleverd
door de bus. En konden de meeste ouders (vooral die van de kleinere kinderen)
een mooi geschminkt prinsesje of andere sprookjesfiguur weer mee naar huis
nemen. Onze meid, die zich af en toe een echt prinsesje waant, kwam met een
roze-paars gezichtje van de bus, compleet met zelfversierde kroon, mét een
sluier eraan. En dan kwamen de verhalen. En na het eten en de douche kwam de
man met de hamer: het resultaat van een vermoeiende, maar echt súperleuke
namiddag.
Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 28 april 2017.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten