Iedereen weet het. Investeren in de jeugd is belangrijk.
Want de jeugd is de toekomst.
Ook bij sportclubs weten ze dit. Niet alleen wordt er
voortdurend jong talent gescout om onder intensieve begeleiding dat talent ten
volle te ontwikkelen, neen, ook de jeugd aan de andere zijde is belangrijk. De
supportersjeugd die dat talent moet aanmoedigen. En dat weten ze uiteraard ook
bij KRC Genk. Daarom organiseerde de club op woensdag 22 januari een
kidsclubnamiddag. En gelukkig voor ons deden ze dat - net zoals vorig jaar - in
onze gemeente, namelijk in de binnenspeeltuin van vakantiepark Molenheide.
Helaas was papa net nu geveld door een keelontsteking en kon
hij deze heuglijke namiddag dus niet bijwonen. Daarom werd oma opgetrommeld om
mama en de kinderen te vergezellen naar dit evenement. Zij haalde de kinderen
van school, die prompt in mama's auto werden gepropt, die zelf net van háár
school kwam. Terwijl mama na aankomst frietjes bestelde, stortten de kinderen
zich al uitgelaten op de speeltuigen.
En mooi volgens schema, net terwijl wij ons de frietjes
lieten smaken, arriveerde de delegatie van de club. Hoewel de ploeg de laatste
tijd niet zijn beste matchen speelt (wat wellicht nog een understatement is),
moet gezegd worden dat ze hun jeugdige supporters verre van in de steek lieten.
Zowat alle spelers waren ter plaatse en werden één voor één voetbalgewijs op de
brug geroepen, zodat het jonge volkje hen op luid applaus kon onthalen. Na de
spelers volgden ook nog keepertrainer, hulptrainers en hoofdtrainer Been, die
vooral op een bemoedigend applaus van de ouders kon rekenen.
Na de presentatie verkasten de spelers naar de feestzaal,
waar ze zich schrap zetten om te signeren. In sneltempo vormde zich een lange
rij door de speeltuin, die uiteindelijk naar het heiligdom met de spelers
leidde. Nu ken ik het gangenstelsel wel een beetje dat naar dat heiligdom
leidde en ik wist dus ook dat het aanschuiven ongeveer evenveel tijd in beslag
zou nemen als een voetbalmatch. Even was ik geneigd in die rij te gaan staan.
Maar dan bedacht ik dat ik misschien beter eerst mijn verstandige zoon kon
raadplegen. Voor hem was de keuze snel gemaakt: de duur van een voetbalmatch
aanschuiven voor een handtekening of zo lang spelen in de binnenspeeltuin.
Spelen natuurlijk, die handtekeningen haalt hij volgend jaar wel...
Verschenen in Het Belang van Limburg/ Houthalen-Helchteren op 31/01/2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten