Ode aan de duivels

Het is weer even wennen. Na een maand van WK-gekte, waarin overal Belgische vlaggen wapperden, worden de straten langzaamaan weer vlagvrij. Overal zag je vlaggen uit de ramen hangen, van groot tot groter tot gevelbedekkend. Heel wat kinderen (waaronder mijn zoon) liepen dag in dag uit in rood-zwarte outfits en ook de etalages van de winkels deden gretig mee.  Ik zag etalagepoppen gekleed in de Belgische kleuren, accessoires in zwart-geel-rood, driekleurige taarten die uitnodigend voor het raam lagen, en noem maar op. Het slot van het Lachfestival in Houthalen-Centrum werd noodgedwongen zelfs een ‘duivels Lachfestival’. Het eindspektakel viel immers samen met de match van de Rode Duivels tegen Brazilië. De pastoor offerde zelfs voor één avond zijn kerk op en liet gelovigen en minder gelovigen binnen om naar deze legendarische match te kijken. En iedereen zag dat het goed was, de manier waarop onze duivels de getalenteerde Brazilianen in de pan hakten.  Maar nu de Rode Duivels hun droom-WK hebben afgerond, valt alles weer stilaan in zijn gewone plooi. De vlaggen worden veilig opgeborgen tot over twee jaar, want met dit fantastische team moet onze nationale voetbaltrots ook daar een mooi resultaat kunnen behalen. En wie weet, misschien mogen ze dan zelfs een beker mee naar huis nemen i.p.v. een eervolle bronzen medaille. Wat me tijdens dit WK ook opviel, was de samenhorigheid tussen alle Belgen, ook die Belgen die andere roots hebben. In de supermarkt hoorde ik een Turkse opa tegen een Turkse oma vertellen dat de Belgen die avond moesten spelen en er klonk duidelijk trots door in zijn stem. Ik zag Turkse kinderen met Belgische voetbaloutfits en in een Italiaans café hier in de buurt kon je ook de matchen gaan bekijken. En dat is waar voetbal meer wordt dan sport alleen. Het brengt mensen samen. We voelen een verbondenheid  door de inzet van die tien jongens (of liever: mannen) die samen achter de bal aan hollen om hem in dat doel te krijgen en van die ene die net moet zorgen dat de bal uit het andere doel blijft. De roots van deze voetbalhelden zijn even divers als die van de inwoners van onze gemeente. En dat de samenwerking tussen oorspronkelijk verschillende culturen een verrijking kan zijn, dat hebben de duivels afgelopen maand meer dan bewezen. Ze verdienden die derde plaats absoluut en op basis van het spektakel dat ze brachten, verdienden ze wellicht nog wel meer. En Limburger Courtois (we mogen even chauvinistisch zijn) werd zelfs verkozen tot beste doelman van het WK (en met uitbreiding dus ook van de hele wereld, aldus mijn zoon). Dank jullie wel voor een heerlijke voetbalmaand, Rode Duivels!

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 20 juli 2018.