Gewijd begin

Het begint zo stilaan traditie te worden: de laatste jaren starten wij ons schooljaar met de dieren-, tractoren- en nu ook boekentassenwijding in Sonnis, Helchteren. De eerste zondag van september begeven we ons rond 9u richting Sonnis om plaats te nemen achter de hekken. Dit jaar stonden we recht tegenover het podiumpje, waarop zoals gewoonlijk de pastoor plaatsnam om kwistig met de kwispel (dat woordje heb ik even moeten opzoeken, geef ik toe) alle dieren, mensen en voertuigen te zegenen. En dit jaar mochten ook de boekentassen de pastoor passeren, hoewel die mij toch in de minderheid leken. De kinderen vertrouwen ook zonder boekentassenwijding wel op goede schoolresultaten, vermoed ik, of ze vinden het belangrijker dat hun fiets, go-cart of tractortje vlotjes bolt.

Nadat de kinderen met wijwater besprenkeld waren, was het de beurt aan de dieren. Honden, paarden, schapen, allemaal met een hoog schattigheidsgehalte. Maar toen het groot geschut naderde, keken onze kinderen helemaal hun ogen uit. Want die reuzegrote tractoren, die werkbeesten voor op het veld, zijn toch wel heel imposant als ze met hun manhoge wielen op nauwelijks een meter afstand langsrijden.

Ook stilaan traditie is het dat we na de wijding doorrijden naar Kelchterhoef, waar de eerste zondag van september ook al jaren Kelchteren Kermis georganiseerd wordt. Wat struinen over de rommelmarkt, een terrasje doen, iets kopen wat je eigenlijk niet nodig hebt… het hoort er allemaal bij. Maar dit jaar hadden we duidelijk ons huiswerk niet goed gemaakt. Aanvankelijk dachten we nog dat de standhouders van de rommelmarkt wel aan de erg late kant waren, toen we de eerste marktkramers nog zagen uitpakken. Maar toen we na enkele honderden meters aan Hoeve Jan arriveerden en nog niet veel volle dekentjes en tafels waren tegengekomen, leek er toch wat anders te schorren. Na een snelle blik op de website van de gemeente kwamen we tot de bevinding dat Kelchteren Kermis dit jaar pas om 13u begon. We namen dan maar de zware taak op ons om in een heerlijk najaarszonnetje eerst even een kopje koffie te drinken op het terras. En na die koffie waren intussen de meeste kramen wel uitgepakt en geïnstalleerd. We slenterden dus dezelfde weg terug richting De Plas en kregen zo toch nog wat ‘rommel’ te zien. En de kinderen wisten ons natuurlijk te overtuigen om een boek en een gezelschapsspelletje aan te schaffen. Want lezen is toch belangrijk, he mama, en een spelletje spelen is toch beter dan tv kijken, he papa. En zo werd de markt wat rommel armer en ons huis wat rommel rijker…

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 15 september 2017.