Junigevoel

Met de hitte waarin ik deze column schrijf, zou ik eigenlijk niet over een juni-, maar over een juligevoel moeten schrijven. Het is echter wel degelijk nog steeds juni en de grote vakantie is dus nog niet aangebroken. Het junigevoel is wat mij betreft het gevoel dat die grote vakantie nu toch wel erg dichtbij komt. Het wordt wat warmer, de zon klopt overuren en het blijft zalig lang licht (zelfs langer dan in de grote vakantie). In de lagere school lijkt alles zo’n beetje uit te bollen, terwijl de leerlingen en studenten in het secundair en hoger onderwijs nog even door de zure appel van de examens heen moeten bijten. Geen vrolijke bezigheid in deze zomerse hitte, examens maken. En studeren evenmin.

En bij juni hoort in de lagere school ook het verplichte nummer van het schoolfeest. Op de tweede zaterdag van juni was het zo ver in de school van mijn kinderen. Al weken vooraf werden de kinderen enthousiast gemaakt met filmpjes van ‘Smos’, die de ‘security’ tijdens het schoolfeest zou garanderen. In de filmpjes gaf hij de leerlingen telkens een opdracht. Dat ‘Smos’ eigenlijk de turnleraar was met een zwarte pruik, veel acteertalent en een ‘vies goed’ accent, kon de leerlingen weinig schelen. De filmpjes waren hilarisch (dat vond mama ook) en de leerlingen stonden te popelen om de opdrachten te vervullen. Zo werden onder andere heel wat ‘rosse centjes’ ingezameld voor adoptiekindje Ricardo. Op het schoolfeest zelf was de Smos ook aanwezig om zijn bevindingen i.v.m. de veiligheid van de school aan het grote publiek mee te delen. Na de dansjes stortten de kinderen zich op de Vlaamse kermis, terwijl de grote mensen zich in de rij zetten voor een frietje. Enkele leden van het schoolbestuur werkten zich, samen met de juffen, uit de naad om de immense rij wachtenden van een frietje te voorzien. En na het schoolfeest volgde opnieuw een drukke week, want op maandag vertrok mijn zoon op openluchtklassen voor drie dagen. Een nieuw initiatief van de school en met open armen onthaald door de leerlingen. Woensdagavond kwamen ze moe, maar voldaan weer thuis en na een dagje rust volgde een ander verplicht juninummer: de schoolreis.

Maar voor onze kinderen was het feest nog niet afgelopen die week. Papa blaast dit jaar immers 40 kaarsjes uit en dat wilden onze buren niet ongezien voorbij laten gaan. Terwijl wij al naar de feestlocatie vertrokken, bouwden onze buren een hele constructie van bierbakken in onze voortuin. En zo verscheen er een grote 40 voor ons huis. En een rij lege bierbakken en vijf rijen flesjes voor onze poort. Die we dus moesten opruimen voor we weer binnen konden. Maar dat namen we er graag bij. 

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 25 juni 2017.