Welkom op mijn blog.

Schrijven kriebelt in mijn bloed. Ik doe het dan ook al bijna even lang als lezen.

Op deze blog vind je info over mijn debuutroman "Schotse wolken", die in juni 2013 uitgegeven werd.

Verder schrijf ik om de twee weken een column voor Het Belang van Houthalen-Helchteren, de regionale bijlage van de krant Het Belang van Limburg.

De columns verschijnen vanaf nu ook op mijn blog.

zondag 7 januari 2018

Kerstsfeer

Als je niet van Kerstmis houdt, kon je je de afgelopen weken best ergens opsluiten. Overal waar je komt, zijn  er kerstlampjes, kerstbomen, kerststerren, ... De sneeuw kwam een weekje te vroeg voor de vele kerstmarkten die gepland waren voor afgelopen weekend. Hoewel het toch ook wel handig was dat dat witte laagje weer weg was, want zo kon iedereen tenminste wel vlot op de kerstmarkten geraken. Net zoals vorig jaar werd ook Houthalen-Centrum het weekend voor Kerstmis weer ondergedompeld in kerstsfeer. Op zaterdagnamiddag moest ik nog even op sneeuwlaarzenjacht voor mijn zoon. Ik wilde dat snel even afhandelen, omdat er nog wel een aantal andere zaken op mijn lijstje stonden voor die namiddag en avond. Maar mijn planning werd al in de war gestuurd zodra ik het centrum binnenreed. Want waar ik had willen parkeren, was uiteraard geen plaats meer. We reden het blokje van de Dorpsstraat en Vredelaan dus nog maar eens rond en parkeerden uiteindelijk op een vrijgekomen plekje vooraan in de Dorpsstraat. Snel wilde ik met mijn kroost passeren via de kerk, naar de Vredelaan. Maar naast de kerk stond onze volgende hindernis: een kloek boerenpaard met een huifkar erachter. Geflankeerd door twee hyperenthousiaste menners die wilde gebaren naar ons maakten. We leken wellicht nogal traag van begrip, maar uiteindelijk hadden we door dat de mannen ons graag in de huifkar wilden krijgen voor een toertje door het centrum. De kinderen namen het enthousiasme van de menners meteen over en wie ben ik dan als mama om mijn kinderen dit – in kersttijd nog wel – te weigeren. We stegen dus aan boord en hobbelden vrolijk over de kasseien. De kinderen kregen een diadeem met rendiergewei, net als het boerenpaard. Mama ontsnapte er gelukkig aan… Na een onverwacht maar leuk huifkartochtje werden we weer netjes afgezet aan de kerk. En dus dacht ik mijn tocht in één ruk verder te zetten naar de schoenwinkel. Maar dat was buiten de kerstman gerekend. Aan het begin van de Vredelaan – of het eind, het is maar hoe je het bekijkt – werd een heus ‘huis van de kerstman’ ingericht. Ook daar werden we met veel geestdrift binnengeroepen. In ruil voor een stemmig ‘O dennenboom’ mochten de kinderen van de kerstman een snoepje en een cadeautje uitkiezen. De Sint is nog maar net weer naar Spanje en er deelde alweer een man in rode outfit cadeautjes uit. De pret kon niet op bij de kinderen. Uiteindelijk raakten we dan toch nog aan de schoenwinkel en slaagden we erin warme en dichte laarzen te scoren. Maar voor de kinderen was dit wel het minst plezante deel van ons shoppinguitje.

Dit weekend is het dan zo ver: alle cadeautjes liggen onder de kerstboom (of moeten nog op het laatste nippertje geshopt worden), het eten is besteld en iedereen maakt zich klaar voor feestelijke dagen. Ik wens jullie allen heerlijke kerstdagen en een fantastische start van het nieuwe jaar!

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 22/12/2017.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten