We zitten in hartje winter. Daar is geen twijfel over mogelijk. De
laatste zaterdag van de kerstvakantie veranderden zowel ons terras als onze
straat in iets wat nog het meest deed denken aan een schaatsbaan. Eerst een
laagje sneeuw en daarop een laag ijs. Spiegelglad. Ik had de kinderen beloofd
om in de namiddag met sneeuwballen te gooien en een sneeuwman te maken, maar
daar was geen sprake meer van eens het begon te ijzelen. De regendruppels
vroren aan al bijna voor ze de grond raakten en toverden het sneeuwtapijt om in
een gladde spiegel. Er was geen sneeuwvlokje meer uit los te peuteren.
Die laatste zaterdag van de vakantie was net de dag na Driekoningen. En
meestal laat ik mijn kerstboom (en bijhorende kerstversiering) staan tot Driekoningen,
of tot de dag erna. Want er is ergens een ongeschreven wet die zegt dat je de
kerstboom pas na het vertrek van Sinterklaas mag zetten en dat hij bij
Driekoningen weer afgebroken moet worden.
Aangezien Driekoningen dit jaar nog in de kerstvakantie viel en
aangezien ik het wel gezellig vind als de boom er nog staat als er drie
mini-koningen aan de deur staan met een draaiende ster en piepstemmetjes die om
snoep of geld vragen (euh, zingen), besloot ik de boom nog een dagje te laten
staan. Voor de zingende mini-koningen had ik het niet moeten doen, want die
kwamen niet, maar dat kan je vooraf nooit weten, natuurlijk. Geen excuus meer
om de boom zaterdag niet af te breken, dus. Maar dan kwam er zaterdag sneeuw,
en toen was het toch ook wel gezellig om de boom bij dat winterse weer nog even
te laten staan... Zondag was het landschap nog steeds winters wit en maandag
moest ik weer gaan werken, dus bleef de boom nog steeds staan.
Blijkbaar ben ik trouwens niet de enige die de kerstboom nog na Driekoningen
in de living had staan. Want vorige week verscheen er zelfs een artikel in de
krant over kerstbomen die nog niet waren afgebroken en vaak nog weken tot zelfs
maanden na Kerstmis deel van het interieur uitmaakten. Telkens ik langs de kerk
van Lillo reed, werd ik ook weer een beetje gerustgesteld. Ook de gemeente had
de kerstbomen nog niet weggehaald.
Maar vorig weekend moest het er dan toch van komen. De doos werd
bovengehaald en samen met de kinderen werd bal voor bal uit de boom gehaald en
in de doos gelegd. En de doos ging weer de kelder in, tot over een klein
jaartje. Tot na het bezoek van Sinterklaas, want aan die stilzwijgende regel
houd ik me wel...
Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 20 januari 2017.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten