Column 55: Wind, zon en water

Kilometers fileleed richting kust, vertelde mijn radio mij vorig weekend. Door werken rond Drongen zou er twee weekends lang verkeersellende zijn richting kust. En laat net op dat moment het eerste lenteweer zich aankondigen. Weer waarbij het bij iedereen begint te kriebelen om naar buiten te gaan. En bij veel mensen trekt de zee dan als een magneet aan ijzer. Heerlijk, zo in die eerste lentezon, goed ingepakt met jas, muts en sjaal - want warm is het nog niet - uit te waaien op het strand.

Het was inderdaad een heerlijk weertje dit weekend. Wij gingen ook naar buiten. Ook naar het water. Maar gelukkig hoefden we daarvoor geen uren in de file te staan. Want ook dichtbij is water te vinden. En de combinatie met de zon maakte de wandeling bijna even zalig als een strandwandeling aan onze Noordzeekust.

Mijn man heeft een nogal grote familie. En die familie hangt erg aan mekaar. Op regelmatige tijdstippen organiseren ze activiteiten voor jong en oud. En vorige zondag was het tijd voor een winterwandeling. Dit jaar vertrok die vanuit het industrieterrein Europark in Helchteren. Via het fietsroutenetwerk trokken we richting Kelchterhoef, voor een wandeling rond de Plas. En we waren daar niet alleen, we kruisten heel wat andere fietsers en wandelaars. Maar toch was er nog niets van de zomerse drukte te merken. Voor waterpret was het immers nog veel te koud. Zeilboten, surfplanken en zwemgerief bleven nog veilig binnen.

De kinderen schoten vooruit als pijlen uit een boog, beklommen de Kelchterse zandbergjes en keilden steentjes in die reusachtige plas. We passeerden de paintballsite, waar twee teams jongemannen elkaar bekogelden met verfbolletjes. Aangezien de wind toch nog aan de frisse kant was, zochten we beschutting achter het paintballhuisje om even te pauzeren. Tijd voor zelfgebakken wafels en een drankje. Nooit smaakt een brikje chocomelk zo lekker als buiten in de kou. De dozen met zelfgebakken wafels leegden in snel tempo. En over de grond kroop het eerste lieveheersbeestje dat ik dit jaar gezien heb. Aan de andere kant van de Plas zeurde de scherpe wind meedogenloos rond ons hoofd, om ons er even aan te herinneren dat de winter toch nog niet echt voorbij is. Maar eens terug in de beschutting van de bomen, was het lentegevoel weer terug.

Ik kijk er al naar uit - samen met velen wellicht - om na een lange, natte en donkere winter binnenkort weer te vertoeven in de lentezon. Een terrasje doen, fietsen, naar de jonge everzwijntjes kijken in Wild- en wandelpark Molenheide. Kortom: genieten!

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 20/03/2016.