Vroeger was het een reis voor de rijken, voor de adel zelfs.
Het laatste decennium trokken meer en meer mensen naar avontuurlijke oorden als
Afrika om er het nodige wild te bewonderen en vaak ook te schieten. Maar nu
Afrika ook om andere redenen dan loslopend wild levensgevaarlijk is geworden,
en mensen banger zijn voor virussen dan voor olifanten of neushoorns, dreigt
dit reistype in gevaar te komen. Maar geen nood, want de oplossing is vaak
dichterbij dan men denkt.
Vorige week mocht ik immers twee soorten wilde dieren
aanschouwen, met mijn eigen ogen en in mijn eigen Lillo. Wie denkt dat er een
giraf in mijn tuin stond of een olifant aan de rotonde, die moet ik
teleurstellen. Zo spectaculair was het nu ook weer niet, maar toch...
De eerste wilde diersoort die ik vorige week tegen het lijf
liep, bevond zich wel degelijk in mijn tuin. Eerst dacht ik nog dat het een
ontsnapte kip was, dus ik zette me al schrap om mijn kippenvangkunsten boven te
halen. Maar het gevederde dier draaide zich en ik zag dat de vermeende kip een
wilde mannetjesfazant bleek te zijn. Hij had zich duidelijk buiten zijn
vertrouwde territorium begeven en huppelde zenuwachtig op en neer naast de
omheining. Wellicht vreesde hij hetzelfde lot te ondergaan als veel van zijn soortgenoten
en wachtte hij nerveus op een knal. Maar als dierenliefhebber joeg ik hem
natuurlijk geen hagel door het lijf, maar trakteerde ik hem op wat kippenvoer.
Toen ik mij lang genoeg verschanst had in de keuken, verzamelde hij al zijn
moed en besloot zich eraan te wagen het gestrooide eten te verorberen. Wat er
daarna met hem gebeurd is, weet ik niet. Het werd al snel donker en de volgende
ochtend waren zowel het eten als de fazant verdwenen.
Goed, ik geef het toe, hoewel het wel enigszins speciaal is
om een fazant tegen te komen in je tuin, erg indrukwekkend is het wellicht
niet. Maar zaterdagavond (luttele minuten voor middernacht), kwamen we met vijf
dames terug van het retrofeest van Femma. Vijf dames in één auto, dat is
natuurlijk ambiance verzekerd. Maar beeldt u zich de kreten in van vijf dames
die plots, enkele meters voor de auto, drie grote beesten de straat zien
oversteken. Netjes in het licht van de koplampen. Drie van die beesten waarvan
je weet dat ze er zijn, van horen zeggen en van de omgewoelde aarde in het bos.
Maar nog nooit zag ik ze zelf van zo dichtbij zonder prikkeldraad tussen mij en
hen. De everzwijnen verdwenen in een mini-bosje, gewoon tussen twee huizen.
Misschien heeft daar zondagochtend wel iemand de schrik van zijn leven gekregen.
Want drie wilde varkens in je tuin, dat is toch wel bijna net zo spectaculair
als op safari gaan.
Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 31/10/2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten