Welkom op mijn blog.

Schrijven kriebelt in mijn bloed. Ik doe het dan ook al bijna even lang als lezen.

Op deze blog vind je info over mijn debuutroman "Schotse wolken", die in juni 2013 uitgegeven werd.

Verder schrijf ik om de twee weken een column voor Het Belang van Houthalen-Helchteren, de regionale bijlage van de krant Het Belang van Limburg.

De columns verschijnen vanaf nu ook op mijn blog.

dinsdag 21 oktober 2014

Column 20: Week van het bos

Tegenwoordig heeft zowat alles en iedereen zijn dag of week: secretaressedag, dikketruiendag, dag van de leerkracht (helemaal niks op tegen, trouwens, integendeel), week van de smaak, ... En afgelopen week was het, zoals elke herfst, bij het kleuren van de bladeren en het vallen van eikels en kastanjes, week van het bos.
Toch vind ik het jammer dat het maar één week per jaar week van het bos is. Want zeg nu zelf, wat is er meer ontspannend dan met een paar stevige schoenen onder het bladerdek te wandelen, de (meestal) zuivere boslucht op te snuiven en te genieten van de dierengeluiden om je heen. Of stiekem bang te zijn dat er plots een knorrend en snuivend wild varken voor je neus zal staan. Want dat de everzwijnen dezelfde weg als jij gevolgd hebben, getuigt de omgewoelde aarde rond de bospaden, waar ze met hun knorrende neus in gewroet hebben.
Maar... de week van het bos dus. Die zetten wij al in de week ervoor in (en wellicht in de week daarvoor ook al). In onze gemeente zijn we immers verwend met heel wat bosrijk gebied. Ver hoef je dus niet te gaan voor een relaxte boswandeling. Wij wandelden een stukje door Kelchterhoef, waar de kinderen zich enthousiast, doch voorzichtig, stortten op de bolsters die de kastanjeboom naar beneden had geworpen. En hoewel ze weten welk cadeautje er binnenin de stekels op hen wacht, toch blijft het spannend om zo'n bolster open te duwen (of om mama dat te laten doen).

Op zondag maakten we dan het Wildpark in Molenheide onveilig. Een park dat al bestond toen ikzelf zo oud was als mijn kinderen nu. En de wandeling leidt naar de Boskantine, die ook al bestond in ongeveer zijn huidige vorm toen ik zo oud was als mijn kinderen nu. En hoewel de kinderen er al vaak geweest zijn, genieten ze met volle teugen. Want waar wij voorzichtig uitkijken of we geen eekhoorntje of misschien wel een ree zien, menen de kinderen achter elke boom een wolf te zien verschijnen, of een olifant, of misschien wel een dinosaurus. Steeds spanning verzekerd dus, zelfs op een banale boswandeling.

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 17/10/2014.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten