Wat is er gezelliger dan een knetterend haardvuur? Of een
kampvuur? Heel wat oud-leden van allerhande jeugdbewegingen kijken wellicht
nostalgisch terug op het kampvuur dat het jaarlijkse bivak moest afsluiten.
Gelukkig is er nog altijd eenmaal per jaar een reusachtig kampvuur in vrijwel
elke gemeente waarop niet enkel de leden van een kamperende jeugdbeweging, maar
ook volwassenen van allerlei pluimage welkom zijn. En voor dat reusachtige
kampvuur was het afgelopen weekend tijd, want het Sint-Maartensvuur hoort
traditioneel bij 11 november.
En wat zo leuk is aan zo'n Sint-Maartensvuur is dat het ook
effectief nog iets traditioneels is. Van zo'n hoop dorre takken en dode bomen
kan je immers geen grote brandbare berg maken door een simpele druk op je
iPhone, of door een of andere handige app. Voor zo'n vuur heb je ouderwetse
mankracht nodig. Sterke mannen- (en/ of vrouwen-)armen die de aangeleverde
bomen en takken naar één plek slepen en stapelen tot een piramidevormig
kunstwerk dat in brand gestoken kan worden. En ook dat in brand steken loopt
niet altijd van een leien dakje. Misschien maakt net dat het wel zo gezellig.
Zelf waren we al jaren niet meer op een Sint-Maartensvuur
geweest, maar dit jaar kregen we een flyer in de brievenbus waarin werd
aangekondigd dat er dit jaar ook in Lillo weer een Sint-Maartensvuur zou zijn.
En wij besloten dat de kinderen nu wel groot genoeg zijn om ons aan dit
knetterende vuur te warmen.
We begaven ons dus op zaterdagavond richting de KSJ-lokalen
(lees: de vroegere voetbalpleinen van Lillonia). De KSJ-leiding had er werk van
gemaakt. Een pad verlicht door glazen bokalen met theelichtjes bracht ons over
een hobbelig ex-voetbalveld tot bij de gigantische brandende stapel hout. Om
niet alleen de buitenkant te warmen, maar ook de binnenkant, hadden de KSJ'ers
een partytentje ingericht als pop-uphorecazaak. Aldaar konden we terecht voor
iets fris of iets om op te warmen, zoals een warme choco of een jenevertje, weliswaar
een koud drankje, maar ook ééntje waarvan je het warm krijgt.
En toen zowel binnen- als buitenkant voldoende verwarmd
waren, keerden we met een warm gevoel huiswaarts...
Gepubliceerd in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 14/11/2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten