Het eerste voetbalseizoen van onze zoon is definitief
afgerond. En hoe!
Enkele weken geleden kwam er het voorstel van enkele ouders
om net als vorig seizoen iets speciaals te doen met de kleinste voetballertjes
van Houthalen VV, de U6 en U7. En dat speciaals...dat was voetbal. Maar geen
voetbal zoals we het een heel seizoen van dichtbij meegemaakt hebben. Neen,
iets speciaals, maar toch voetbal. Moddervoetbal dus. In Eksel, op de terreinen
van de enige echte Rode Modderduivels.
De laatste match van het jaar voor onze kroost werd dus
vastgelegd. En een barbecue voor achteraf, uiteraard. En assistentie van de
papa's bleek noodzakelijk, die moesten wel meedoen om hun zonen en dochters
moreel en fysiek te ondersteunen. Op zaterdag 31 mei was het dus mijn zware
taak om te bedenken welke sportieve materialen er zoal nodig zijn om moddervoetbal
te spelen. Er was ons al ingefluisterd dat zelfs de beste wasmachine niet was
opgewassen tegen de hoeveelheid smurrie die de gebruikte kleding zou bedekken,
dus werd naarstig gezocht in een verre uithoek van de kast naar kleding die net
zo goed in de vuilniszak mocht belanden als in de blauwe container. Ook
schoenen waarvan de zolen al ettelijke gaten vertoonden werden ijlings
opgevist. Daarnaast belandde een hele stapel handdoeken en washandjes in de
tas, samen met geurige douchezeep om de smurrie er achteraf naar best vermogen
weer af te wassen.
En daar gingen we dan, met het hele gezin, oma's en tante
incluis, om te zien hoe papa's en kinderen zichzelf in de modder wentelden in
een poging het heilige leder in één van de doelen te krijgen. Zelfs het
bereiken van de bal bleek een hele onderneming, aangezien eerst beide voeten
uit de zompige grond getorst moesten worden. En als voet twee er eenmaal uit
was, was voet één meestal alweer weggezakt. De kinderen begonnen aanvankelijk
enigszins afwachtend, maar de papa's, die als kind wellicht zelf nooit
moddervoetbal speelden, zagen nu hun kans schoon en stortten zich vol overgave
in het spel (en in de modder). Al snel vlogen de spetters door de lucht, werden
er slidings ten beste gegeven en belandde er toch af en toe ook een bal in de
goal. Maar deelnemen was vandaag duidelijk echt belangrijker dan winnen. Na de
match sloegen alle spelers, groot en klein, de armen om elkaars schouders om
voor de camera's van de mama's - fotografen van dienst - nog een laatste maal
gezamenlijk in de modder te duiken.
Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 6 juni 2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten