De mijn

Met de mijn op de achtergrond ben ik opgegroeid. Het terrein van de vroegere mijn van Zolder zie ik nog steeds vanuit mijn ramen op de bovenverdieping. Mijn grootvaders en ooms werkten in de mijn. Maar voor ik goed en wel besefte wat er in die mijnen gebeurde, werden één voor één alle Limburgse mijnen gesloten. En dan lagen daar overal reusachtige terreinen waarmee niemand precies goed raad wist. Na talloze studies en onderzoeken kregen de Limburgse mijnterreinen stilaan een nieuwe bestemming. Twee weken geleden kreeg ik een rondleiding in het NAC en Greenville, op wat ooit de mijnsite van Houthalen was. In Greenville dwaalden we rond in het voormalige hoofdgebouw van de Kempische Steenkoolmijnen. Nu zijn er allerlei startende bedrijfjes gevestigd die zich op de een of andere manier bezighouden met groene energie. En op de benedenverdieping word je teruggekatapulteerd naar ons mijnverleden. Deze tentoonstelling over de mijn is voor iedereen toegankelijk, vermoed ik. Ik kan je zeker aanraden om er eens een kijkje te gaan nemen.

Maar ook het toerisme in onze gemeente is het mijnverleden niet vergeten. In het begin van deze krokusvakantie trokken we met de kinderen naar Molenheide. De kleinste doe je geen groter plezier dan met een bezoekje aan het speelparadijs, maar voor de grote mag het toch al wat meer zijn. We besloten de indoor minigolf nog eens te doen. Enkele jaren geleden hadden we die al eens gedaan met ons gezin, maar onze stoere kinderen waren toen zo bang van alle special effects dat we meer bezig waren met het geruststellen van onze kroost dan met de minigolf zelf. Intussen is er wat leeftijd en wijsheid bijgekomen, waardoor onze zoon de grens tussen fictie en werkelijkheid wat beter kan inschatten. De minigolf was nu dus heel wat minder angstaanjagend. En we hadden tijd om de hele constructie eens deftig te bekijken. We waren het er allemaal over eens dat de minigolf, die eruitziet als een oude mijn, echt wel mooi gebouwd is. Naast de special effects zoals een daverende drilboor, een hendel om dynamiet tot ontploffing te brengen en een dinosaurus die gevaarlijk dichtbij kwam om je de oren van het hoofd te brullen, was er ook veel aandacht voor details. Je mag bijvoorbeeld niet roken in de mijn wegens ontploffingsgevaar, er hingen overal affiches van mijnwerker Carbone die vermist was en mijn zoon was onder de indruk van de grote hoeveelheden dynamiet die her en der in kisten over de mijn verspreid waren. Al deze attributen gaven toch wel een extra dimensie aan het minigolfspelletje. De dino’s zijn er allicht bijgesleurd voor de extra sensatie, want historisch gezien leefden zij toch wel ettelijke jaren voor de mijnontginning. Maar wie geeft daarom? De kinderen die rondliepen in de minigolf genoten met volle teugen van alles wat er te zien en te horen was. De historische correctheid kan hen zonder twijfel gestolen worden.

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 16/2/2018.