Donkere avond

Zondagavond werd het sinterklaasliedje Zie de maan schijnt door de bomen wel erg actueel in Helchteren. Het bezoek van de Sint aan Ter Dolen kreeg dit jaar namelijk een donker einde, met enkel maneschijn als verlichting. Na een drukke week in het kasteel, waar hij heel wat kinderen ontving samen met zijn pieten, viel zondagavond net voor het einde van zijn ‘bezoekuur’ de elektriciteit uit in een groot deel van Helchteren. Een brand in een elektriciteitscabine was de oorzaak. Niet alleen de Sint, maar heel wat straten in Helchteren kwamen zonder elektriciteit te zitten. Zo werd er ook een drukke eetdag in feestzaal ‘De Roepsteen’ verstoord. Zelf heb ik er niets van gemerkt, omdat ik op dat moment niet in de buurt van de donkerte was. Maar ik herinner me dat er een aantal jaren geleden ook bij ons een grote stroomuitval was. Wanneer het precies was, weet ik niet meer. Wat ik aan het doen was, weet ik nog wel: de afwas. Ik was blij dat we in ieder geval al klaar waren met eten, maar de afwas doen bij kaarslicht is ook niet meteen evident. Kaarsen zijn wel gezellig en romantisch, maar vooral als je weet dat je ook nog ergens een lamp kan aansteken als het nodig is. Een beetje griezelig is het toch ook wel. Want als alleen bij je thuis de elektriciteit uitvalt, heb je nog de schijn van de straatlampen buiten. Maar als een hele wijk of meer zonder stroom komt, dan is het echt donker. Pikdonker. Zo zwart als de nacht, zouden ze in een thriller schrijven. Met een beetje geluk met nog een straaltje maneschijn. Als je zo eens een half uurtje zonder elektriciteit zit, weet je weer hoe afhankelijk je ervan bent. Ongelooflijk dat mensen eeuwenlang overleefden zonder enige vorm van stroomvoorziening. Geen licht, geen verwarming, om nog maar te zwijgen van alle luxeartikelen die ons leven tegenwoordig gemakkelijker en/of aangenamer maken. Je kan zelf zingen wanneer de radio het niet meer doet, maar geloof me, in mijn geval is dat niet echt een optie. Tv-kijken mis ik niet zo meteen, maar een boek lezen of een spelletje spelen gaat toch ook wel beter als je het niet bij het licht van een zaklamp of kaars moet doen. Ik was dus destijds heel erg blij toen alles hier in huis begon te piepen en te klikken en zo weer tot leven kwam. Dat half uur leek wel uren geduurd te hebben.

De Sint is al zo oud dat hij de tijden zonder elektriciteit ook nog wel heeft meegemaakt en zijn pieten, die zijn de donkere schoorstenen gewoon. Zij zullen hun mannetje dus wel gestaan hebben zondagavond. Maar op de eetdag zullen ze toch heel gelukkig geweest zijn toen de elektriciteit het weer deed. Ik kan me voorstellen dat een minuut in zo’n geval geen 60, maar 600 seconden lijkt te tellen.

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 24/10/2017.