Zoals eerder aangekondigd in mijn vorige column, gingen wij
naar de feestelijke opening van de nieuwe voetbalinfrastructuur (lees o.a. kantine,
kleedkamers en tribune) van FC Park in Houthalen-Oost.
Het verhaal begon met een ijverige parkeerwachter die er
nauwgezet op toezag dat iedereen precies in het parkeervak parkeerde. En gelijk
had hij, want wat is er meer ergerlijk dan een plekje zoeken op een overvol
parkeerterrein en dan ontdekken dat ettelijke chauffeurs niet één maar
anderhalve parkeerplaats inpalmen. Maar dat werd in Houthalen-Oost dus
vermeden.
De voetballertjes mochten zich omkleden in de nieuwe
kleedkamers, die inderdaad mooi en nieuw waren, net zoals de kantine en de
tribune. Iets waarop we bij Houthalen VV voorlopig alleen maar jaloers kunnen
zijn, maar het is FC Park natuurlijk van harte gegund.
Om 13u vatten onze spelertjes hun match aan en kort na het
begin van hun voetbalstrijd arriveerden drie spelers van KRC Genk voor een
signeersessie. Al snel vormde zich een rij van een lange sliert kinderen die
één of ander object lieten versieren met een handtekening van hun idolen. Zeer
professioneel concentreerden onze jeugdige voetballertjes zich op hun match
i.p.v. op de voetbalidolen die hun slaapkamermuur tooien, maar toen ze tijdens
de pauze ook om een handtekening mochten gaan, glinsterde de opluchting op hun
gezichtjes.
Eén van de mama's opperde dat een ploegfoto met de drie
Genkies toch wel super zou zijn voor onze kids. En één van onze bestuursleden,
voor wie het voetbalplezier van de spelers steeds voorop staat, sprak één van
de medewerkers van FC Park aan met deze vraag. Deze medewerker was blijkbaar
niet bevoegd voor deze materie, want al snel kwam de plaatselijke pitbull
aangestormd en hij blafte dat hij besliste wat er al dan niet zou gebeuren. Ons
bestuurslid droop geschrokken af, angstvallig voelend of zijn neus er nog wel
aan stond.
Gelukkig beschikken we bij Houthalen VV ook over enkele
ondernemende mama's, die zich naar de spelers begaven en dezelfde vraag
rechtstreeks aan hen stelden. En gelukkig herinnerden de spelers van KRC Genk
zich ook nog dat zij als klein jongetje achter die bal aanholden en posters van
hùn idolen aan hun muur hadden. Dus negeerden ze het geblaf van de pitbull
alsof het het gekef van een kleine
chihuahua was en kwamen doodleuk tien minuutjes naar de match van onze jongens
en meisjes kijken. En ze bleven netjes staan toen de ploeg voor hen plaatsnam
voor een teamfoto. Dank je wel, heren. Het was een onvergetelijke ervaring voor
onze kinderen!
Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 04/09/2015.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten