Welkom op mijn blog.

Schrijven kriebelt in mijn bloed. Ik doe het dan ook al bijna even lang als lezen.

Op deze blog vind je info over mijn debuutroman "Schotse wolken", die in juni 2013 uitgegeven werd.

Verder schrijf ik om de twee weken een column voor Het Belang van Houthalen-Helchteren, de regionale bijlage van de krant Het Belang van Limburg.

De columns verschijnen vanaf nu ook op mijn blog.

woensdag 11 februari 2015

Column 27: Sneeuwpret

We hadden er in de kerstvakantie al eens van kunnen proeven, maar op de derde zaterdag van het nieuwe jaar was het nog eens zo ver. Op die bewuste zaterdag in de vroege ochtend scheurde het hemeldek open en dwarrelden duizenden, zoniet miljoenen helderwitte vlokjes naar beneden. Een prachtig tafereel om het ontbijt te decoreren, vooral als je weet dat je niet direct met de auto de besneeuwde (en spiegelgladde) weg op moet. Al snel toverden de vlokjes de daken, de tuinen, de straten om in een donzig wit sneeuwtapijt.
Toen het wit zo dik gevallen was dat er geen grassprietje meer te bekennen was, werd de slee van stal (of uit de garage, als je wil) gehaald en werd papa ervoor gespannen. De tocht ging het bos in, waar het pad overdekt werd door sprookjesachtige, met sneeuw bedekte takken.
Bij thuiskomst was er nog heel wat sneeuw voor andere sneeuwpret. Er werden sneeuwballen gegooid en een sneeuwman gebouwd. En dat het 'goede sneeuw' was, dat mocht blijken uit de reusachtige sneeuwmannen die overal in onze straat (en ver daarbuiten) als paddenstoelen uit de grond rezen. Toen bijna alle sneeuw verdwenen was, werden heel wat voortuinen nog getooid met stukken sneeuwman, die maar niet wilden smelten. Er is één of andere oude volkswijsheid die zegt dat die sneeuw die maar niet wil smelten, wacht op nieuwe sneeuw. En ja hoor, afgelopen week dwarrelde er alweer sneeuw uit de lucht. En hoewel deze poedersneeuw zich minder leende voor het bouwen van een sneeuwman, genoten de kinderen met volle teugen van de nieuwe sneeuw.

Er was maar één minpuntje aan de sneeuw, in combinatie met het natte weer van december en januari. Hier zat een fervente zevenjarige voetballer te popelen om nog eens een 'matchke' te gaan spelen. Want match na match van het jeugdvoetbal werd afgelast vanwege het slechte weer. Zelfs trainingen konden vaak niet doorgaan. Gelukkig zijn er creatieve oplossingen, zoals in de achtertuin een besneeuwde bal in een besneeuwde goal trappen met sneeuwlaarzen aan. Want ook dat is sneeuwpret.

Verschenen in Het Belang van Limburg / Houthalen-Helchteren op 6/2/2015.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten